Hayatı sevmenin bir metodu

HARİKA BİR YAZI... İBRET ALIN... ARADA BİR BUNALDIĞINIZDA OKUYUN...


Bir zamanlar bir psikoloji kitabında okuduğum bir bölüm vardı... Hayatın ve getirililerinin kıymetini anlamak için tavsiye edilen bir metod vardı.. Deniyorduki; '' arada bir, çok bunaldığınızda, hayatın sizin için çekilmez hale geldiğini düşündüğünüzde kendinize 10 dk ayırın ve kendi cenaze törenininizi düşünün''.. Ben girişin akabinde pozitif bir gelişme ve tavsiye bekliyordum.. Ama kendi ölümümüz ve cenazemimzi düşünmemiz tavsiye ediliyordu.. Tüylerim diken diken oldu ve yazarın saçmaladığını düşündüm o an.. Ama önyargı düşmanı olarak okumaya devam ettim..

Diyordu ki'' bunları düşündüğünüzde dünyadaki yerinizi, dünyayı terkettiğinizde oluşacak boşluğu, sevdiklerinizi ve sizi sevenler için öneminizi anlayacaksınız'' Özellikle insanların sizin için neler, söyleyeceklerini onlar için ne ifade ettiğinizi hissetmeye çalışın. O andan geriye dönme şansınızın olmadığını, hayat denen kredinizin bittiğini ve onlara yanıt verme şansınızın olmadığını düşünün.

TEKRAR SARILMA, BİR KEZ DAHA ÖPME İHTİMALİNİZİN BİTTİĞİNİ HİSSEDİN.

Ve denileni yapar kendi cenazesini hayal eder. Sevdiklerinin daha çok gençti değişini duyar, henüz yeni evlenmişti çok çekmişti daha evliliğinin tadına bile varamadı, çocuğunu bile kucağına alamadan gitti aramızdan sonra annesinin ağlamasını, babasının taş kesilmişliğini gördü boynu büküktü hiçbirşey diyemiyordu. Abisini, ablasını, kardeşine baktı son bir kez onlarda ağlıyorlardı onun için, yeğenleri bile gözyaşı döküyordu ve kocası oda çok üzgündü ona ertelediği mutluluğu verememenin burukluğu çökmüştü yüreğine hep içinden daha erkendi güzel günlerimiz olacaktı tamda az kalmışken gittin diye sessizce ağlıyordu. Arkadaşları onun canayakınlığını özlemeye başlamışlardı bile onlarla uğraşmalarını, dobralığını, ve samimiyetini özlemişlerdi.

Oysa oda çok üzgündü hiç böyle hesap etmemişti sanki yapılması gereken ne kadar çok şey kalmıştı hayatta. Fakat bunların hiç farkında değildi herşeyin bittiğini birdaha hiçbirşeyin düzelemiyeceğini düşünürken asıl sona varmıştı. Keşke diyordu bir şansım daha olsa hiç pişmanlık duymazdım hayattan hem kulluk görevlerimi yapardım hemde çevremdekilere daha çok vakit ayırırdım beni bu kadar sevdiklerini hiç düşünmemiştim diye irkildi bi an.

Evet bunların hepsi bir hayaldi, ama o kadar kaptırmıştıki yaşamıştı hepsini an be an hemen doğruldu şöyle önce pencereyi açtı oksijeni birkezdaha aldı içine sonrada şükür etti rabbine daha zamanım var diye ve ertelediklerini yapmaya başladı hemen.

En çok pişman olduğum şey; pişman olacağım diye yapamadıklarım ve dokunamadıklarımdır.(William SHAKESPEARE) 

Onun için pişman olmadan hayatın kıymetini bilelim. Sizde herşeyin bittiği bir anda deneyin bu metodu göreceksinizki aslında yapılması gereken çok şey var. Hayat yaşamaya değer.....